Piękny widok, choć i w Polsce takich nie brakuje.

Zachwycające...

Zdjęcie wykonałam samodzielnie?! 

Jestem bardzo wzruszona tym widokiem, w miejscu, w którym wykonałam fotografię, 

siedziałam bardzo długo, było bardzo cicho i ciemno, był ze mną tylko jeden wielki kamień i kilka małych drzew. 

Wspaniałe miejsce dla wyciszenia, lekkiego przemyślenia i porządkowania myśli. 

Czasem czujemy potrzebę odosobnienia, której nie można wytłumaczyć, 

jest spowodowana nie zawsze przeciążeniem nas samych 

a jednak pomimo wszystko czujemy taką chęć bycia samym z sobą.

Czy nie jest to zatem jakaś głęboka tęsknota do natury?- tak mi kiedyś powiedziano.

Sądzę, że nie. 

Patrząc na wielkie oświetlone miasto raczej nie czuję specjalnego połączenia z matką naturą;) 

Czuję raczej wzruszenie i spokój.

Poza tym czy odosobnienie jest naturalne?

Również nie.

Człowiek to ssak, stadny. 

Można zatem nie lubić nadmiaru towarzystwa, czy nawet innych ludzi, ale nasze troglodyckie zapędy i tak podpowiedzą nam, że trzeba między nimi przebywać, inaczej dziczejemy,

stajemy się aspołeczni i w rezultacie nie możemy z sobą wytrzymać. 

Czyż nie tak?

pozdrawiam

J.A.