JAK SIĘ ŻYJE BEZSTRESOWO

Dzień dobry!

Zazwyczaj na to stwierdzenie odpowiadam „czy będzie dobry to się okaże” ;)

Ale do rzeczy.

Opowiem pewną historię z życia wzięta, która początek swój ma w Meklemburgii, a koniec w naszym cudownym kraju

w Zielonej Górze dokładniej.

Pewnego dnia przemierzając autostrady, zmierzając w kierunku, dla mnie, Ziemi obiecanej, czyli Polski, cieszyłam się, że znów

bezkonsekwencyjnie będę mogła posługiwać się językiem ojczystym, pójdę do umówionego wcześniej fryzjera

i zrobię typowo babskie zakupy.

Droga przebiegła całkiem dobrze, zameldowałam się w hotelu i ruszyłam wraz z córka na podbój miasta:)

W pewnym momencie na skrzyżowaniu, wjechała we mnie NAUKA JAZDY wrzucając wsteczny na światłach (!!!!),

nie miałam możliwości ucieczki, zdążyłam tylko przytrzymać moje dziecko (oczywiście jechała w pasach i w foteliku)

i odbić nieco w prawo.

Po kolizji Pani instruktor wmawiała mi na siłę że to moja wina. Na szczęście mam kamerkę w aucie, więc wezwałam Policję.

Moja córeczka uderzeniem wcale się nie przestraszyła.

Spojrzała na mnie wielkimi, brązowymi oczami i stwierdziła „ ooo oooo”.

Czas do przyjazdu Policji spędziła siedząc w samochodzie, ponieważ Pani instruktor władała taką polszczyzną,

że nie chciałam aby córka tego wysłuchiwała ;)

Nadjechała Służba nasza. Moja córka (wtedy lat 4) chciała złożyć swoje własne zeznania więc pewna siebie wysiadła z samochodu;)

wtem niestety ujrzała potrzaskany grill z samochodu i trochę szkła i wiecie co?

Moje kochane, malutkie dziecko ruszyło na swoich małych nogach w płaczu, który wystąpił natychmiastowo i rozpoczęło zbieraninę wszystkich części auta.

Krzyczała: mamusiu Auto kaput, o niiiiee auto kaput, lany bośkie, auto kaput.

Teraz się z tego razem śmiejemy, ale wtedy nie mogłam jej uspokoić.

Pan policjant bardzo szybko i zwinnie załatwił formalności.

Moje dziecko przeżywało swój własny swoisty dramat, więc porzuciłam auto z boku na trawniku ( 2-3- metrów od miejsca zdarzenia)

i poprosiłam policjantów aby zawieźli nas do fryzjera bo mamy termin z córką ;) spojrzeli wymownie, ale bez komentarza zaprosili nas do swojego dużego auta.

Kierując się zasadą, że nic nas nie powstrzyma, zostawiłyśmy cały kłopot z grillem na tylnym siedzeniu i ruszyłyśmy bez absolutnie żadnych nerwów w dalszą drogę, tyle tylko, że auto było z niebieskimi dodatkami;)

I tak oto lawetę, i wszystkie temu towarzyszące sprawy załatwiła Policja, a my mogłyśmy korzystać z uroków życia, niestety poruszając się już później taksówkami;)

Przygodę tą opowiadam wszystkim, którzy przeżywają ogromny stres w takiej sytuacji- nie warto bo i tak co się stało to się nie odstanie. I jak mawia klasyk „trzeba się wyluzować”J))))

Miłego dniaJ

J.A.