na życzenie, dojczowskie historie kolejne.

 Witajcie kochani!

Odpowiadając na zapytania moich czytelników 

(nie wiecie jak rozpiera mnie szczęście z powodu otrzymywanych maili) chciałabym dzisiaj poruszyć temat ważny, a otóż kilka słów o życiu w Niemczech część następna.

Oczywiście nie będę tu pierdzielić jak to fajnie 

w Rajchu jest- bo nie jest. 

Przynajmniej mi nie było. 

Obalam dzisiaj zatem mit o służbie zdrowia 

w rzeczonym landzie, niestety trzeba powiedzieć głośno, że ile się nauczą tyle też nie wiedzą 

i ze specjalistami to się tam nie spotkałam, szczerze mówiąc i otwarcie.

Ogólnie jak na to patrzę już z perspektywy (na szczęście) czasu, to miałam tam w tym dojcz raju niezłego pecha, no i co za tym idzie, 

trudno mówić w takim wypadku o czymś dobrym czy przyjemnym...

Niemniej  przechodząc do meritum dzisiejszego posta opiszę dwie sytuacje (z wielu innych), które pozwolą nieco inne światło na sprawę rzucić.

Otóż, 

pewnego dnia, moja córka zaczęła potwornie kaszleć, miała wtedy 3 latka, był to głęboko brzmiący kaszel mokry ale niczego wypluć z siebie nie mogła, jak to dziecko. 

Nie było gorączki, żadnych innych objawów, ewentualnie katar towarzyszący. 

Po tygodniu nie sprawdzonych sposobów babci, uznałam, że nie ma siły wyższej 

i należy do lekarza się udać, co niniejszym uczyniłam. 

Oczywiście na samym początku już dramaty, nie ma oddzielnego pomieszczenia dzieci chore

i te zdrowe, no więc moja córka kaszlała potwornie na wszystkich dookoła, co wzbudzało nienawistne spojrzenia i złośliwe komentarze, 

(Niemcy myślą, że do pediatry należy przyprowadzać dzieci zdrowe?!) 

po oczekiwaniu około 90 minut, zostałyśmy przyjęte na audiencje. 

Podczas wizyty, zbadano mojej córce ciśnienie?!?! 

I stwierdzono, że najlepiej udać się do domu dużo pić 

i dużo spać, tak zakończyła się pierwsza wizyta. 

Następna po trzech kolejnych dniach wyglądała scenariuszem podobnie, 

a dziecko nadal się dusi od kaszlu jak z tuby basowej 

i nikt nie chce nam pomóc. 

No więc powróciłam za kolejne trzy długie dni i noce 

z awanturą, że nie wyjdę do puki ktoś porządnie mojej córki nie zbada i nie da lekarstw na receptę. 

Cóż….

szanowna Pani doktor, z łaską dała mi na recepcie wypisany inhalator i kropelki, do tego preparat rozkurczający 

(czyste- jak stwierdziła) oskrzela, uznając bez większych powódek, że moje dziecko ma astmę. 

Lekarstwa podawałam jej regularnie i z dokładnością aptekarską. 

Nic nie pomagało. 

Cały ten proceder trwał około 6 miesięcy, 

a dziecko nadal kaszlało, dmuchało nos i było ciągle chore. Po upływie tegoż niebotycznie długiego czasu, postanowiłam udać się do pediatry w Polsce, nie mogąc już patrzeć na te męczarnie. 

Umówiłam wizytę u Pani Doktor, jest to starsza Pani z ogromnym doświadczeniem, która wyleczyła również mnie z ciężkiej choroby kiedy byłam mała. 

Wsiadłyśmy w nasz bolid i w drogę. 

Po 800 przebytych kilometrach wpadłyśmy zamiast do hotelu to prosto na wizytę, 

Pani doktor wnikliwie spojrzała na moją córkę, osłuchała, opukała, pozaglądała tu i ówdzie i rzekła: „to zatoki” na pewno, kaszel pewnie ma z tego, że wydzielina spływa jej po gardle. 

Zrobimy wymaz i do laboratorium Pani podjedzie, sprawdzimy dokładnie. 

No i całość załatwiłam w przysłowiowe dwie minuty. 

Okazało się, że są to nie tylko zatoki, ale również bakterie Pneumokoków w nosie… 

Natychmiast szczepionka i wypoczynek. I pytam teraz co by mogło się wydarzyć gdyby mnie nie oświeciło by do Polski jechać? Nie chcę nawet myśleć… 

Powinnam ich zaskarżyć chyba, KONOWAŁY! 

Na szczęście skończyło się dobrze, a moja księżniczka cieszy się dobrym zdrowiem i nie ma astmy, ani normalnej ani wyimaginowanej;)

Co dotyczy dziecięcej służby zdrowia jest przerażające…

Ale

Mam jeszcze jedną wartościową wnioskowo historię, która może wpłynąć na Waszą opinię co do ich słynnej kranke kasse. 

Mianowicie, moja serdeczna koleżanka, z którą miałyśmy swoistą nić porozumienia (jest Niemką)

i pracowałyśmy razem, zaszła w długo oczekiwaną ciążę. 

Wszystko przebiegało tipi topi  do 11 tygodnia. 

Niestety...

Pewnego poranka, zaczęła dość mocno krwawić, pojechała zatem do szpitala pełna obaw 

i bólu przy tym towarzyszącym. Nie będę tutaj wchodziła nadmiernie w szczegóły by nie zrobiło się niesmacznie, ale puenta tej historii jest taka, że nie posiadała ubezpieczenia prywatnego, (bardzo tam modnego i podnoszącego prestiż pacjenta- ekstremalnie drogie w pełnym pakiecie) jedynie zwykłe ubezpieczenie sławetnego AOK, więc 

nie została przyjęta na sor, 

nie została nawet zbadana, 

ani nawet obejrzana przez lekarza. 

Nie znaleźli czasu. 

Co najbardziej porażające w tej sytuacji to to, 

że na informację takową iż mają ją generalnie 

w dupie oczekiwała 9 godzin w bólach na izbie przyjęć! 

Ponawiam godzin!!!!!!

Osobiście wiozłam ją na w pół przytomną do innego szpitala, gdzie stwierdzono poronienie, zagrożenie zatruciem organizmu, a po tygodniu mięśniaki. 

Jej świat legł w gruzach….

I taka to oto świetna kasa chorych i opieka medyczna w Niemczech, nie przeżyjesz nie uwierzysz, sama do dzisiaj jestem w szoku, że w takim „zachodnim” kraju takie rzeczy mają miejsce, gdzie wszyscy mają wspaniałe ojro-życie, które dla nich nic nie znaczy. 

Lekarz nie jest lekarzem, 

szpital nie jest szpitalem, 

ludzie nie są ludźmi, 

a zwierzęta nie są zwierzętami, 

jedzenie nie jest jedzeniem, 

ale wszyscy są EKO bo to modne😉

Chaos i masakra tak by można te ich owiane sławą warunki określić.

Kochani mam nadzieję, że poprosicie mnie następnym razem o jakąś historię śmieszną (plisss) bo jak sobie przypominam ten niemiecki szit to ciśnienie rośnie w mgnieniu oka aczkolwiek dzięki temu, codziennie cieszę się z powrotu i mam nadzieję, że każdy kto się z Polski wyniesie, przemyśli temat 10000 razy, bo może go spotkać to co mnie lub jeszcze gorzej. 

Wiadomo, że wszędzie trafiają się trolle, wiadomo, że Polska święta nie jest, ale jednak wyznaję zasadę, że u siebie to u siebie i życzę wszystkim, by na swoim podwórku mogli układać sobie normalne godne życie, może takich czasów dożyjemy😉

Pozdrawiam i miłego dnia